Het Waaltje, Charlois

‘Je hoeft niet ver te gaan, om mooie dingen te ontdekken’

Uitzicht op het Waaltje, op de achtergrond de Kromme Zandweg.

Kerst, Zonnewendefeest

Heerlijk eten hoort bij Kerst

We vieren Kerst, niet vanwege de geboorte van kindeke Jezus, maar omdat het Midwinter is; de zon keert terug en dat moeten we vieren!

 

Groenblijvende  bomen en struiken laten ons weten dat de natuur niet ophoudt en dat er weer nieuw leven in het verschiet ligt. Kaarsjes brengen licht in deze donkere dagen.

 

Kerst is ter viering van de Zonnewende; vanaf nu zullen de dagen langzaamaan langer worden. En dan ineens bemerk je dat de verlichting op de fiets niet meer nodig is in de vroege ochtend.

Jonge houtduif in tuin

Het vogelvoer lokt diverse vogels in de tuin. Zo ook houtduiven. Eén duif viel op door zijn donkerder. Normaal hebben houtduiven een witte vlek bij hun nek en rozige borstveren, maar deze was sober gekleurd. Waarschijnlijk een jonkie. Later snoepte hij de bessen van de Skimmia.

Amateur fotografie

Het is geen topfoto: de foto die ik probeerde te maken van een ekster die van de pindapot snoepte. Maar ja, de omstandigheden waren slecht. Weinig licht, uit de hand en door een vuile raam heen geschoten.

Zou ik professioneel zijn, dan staat dag en nacht een camera op statief gereed voor een schone raam en met een grote (dure) telelens exact gericht op de betreffende plek. Ach, ik ben maar een simpele amateur fotograaf.

Door zacht weer Inktzwammen

Het blijft een beetje eentonig: een foto van inktzwammen. Maar het is nu eenmaal wel de juiste waarneming. Want door het zachte weer blijven ook de vorstgevoelige paddenstoelen doorgroeien.

Deze inktzwammen staan nog te schitteren langs de berm tussen afgevallen populierenbladeren. Ze zijn nog niet kapot gevroren of weggerot door kou en nattigheid.

Herfstige Kerst in aantocht

Het is maandag, half december en volgende week Kerstmis. Maar het lijkt nog steeds op herfst: 10°, wind, nog steeds niet alles kaal en het ruikt zelfs nog naar herfst, naar afgevallen, knisperende bladeren.

Op naar een Groene Kerst. Want de kans dat we een witte Kerst krijgen is minder dan 10%. En nu lijkt het erop dat we ook dit jaar een groene Kerst krijgen. Vind ik niet zo erg.

 

Vorige week liet de lage winterzon de rietpluimen in het Valkeniersparkje opvlammen:

Zomaar een straatje in Vreewijk

Ondanks het gebrek aan een winterzonnetje kleuren de heggen langs een Vreewijkse straat in diverse tinten:

Dobberende watervogels

In de plas van het eiland Van Brienenoord dobberen een troep watervogels rond. Voornamelijk kuifeenden, een zwarte vogel met een witter buik. Het vrouwtje is onopvallend bruin. Of ze hier zullen overwinteren of dat ze eerst nog hun buikje vol eten en dan verder reizen naar het zuiden, is de vraag.

De watervogel die hier wel het hele jaar blijven zijn de meerkoeten. Zowel het mannetje als het vrouwtje zijn zwart met een witte vlek op hun voorhoofd. Al in het vroege voorjaar bouwen ze hun nest.

Tussen de zwart/witte vogels dobberen ook andere onopvallende bruine exemplaren rond. Krakeenden? Ze lijken wat op vrouwtjes van de wilde eend, maar deze eenden heb ik nog niet gezien hier op de plas.

 

 

Amerikaans Torenvalkje

Het gebeurt niet vaak dat ik oog-in-oog kan staan met een Torenvalkje. Een speciale kleinere soort dat gemakkelijk als ‘huisdier’ gehouden kan worden. Een man had deze vogel voor zijn zesjarige dochter gekocht, maar ze was er bang voor.

 

Nu is het valkje bij een hobbyist, die meer bijzondere dieren verzorgd.

Het beestje zit voorlopig in een klein hokje, totdat er een plek is gevonden in een grotere kooi.

Winterfair in Archeon

Een mooiere locatie om een winterfair te organiseren bestaat er niet: Archeon. Diverse verklede mensen liepen er rond: van Jack Sparrow tot de Hobbit. De een nog mooier dan de ander. Het is prachtig om dit alles te aanschouwen. Maar curieus vind ik de personen, met historische kleding aan, die dan met hun mobieltje staan te bellen of foto’s maken.

Hier twee Romeinen die een hapje bestellen aan een kraampje met Hollandse soep:

Grijsgrauwe winterdagen

De paddenstoelenjacht is nu bijna voorbij. Hoewel? In de winter vallen paddenstoelen en zwammen eerder op, doordat het kaal is en niet meer verstopt achter begroeiing en onder bladeren. Sommige paddenstoelen vinden het juist fijn om in de winter te verschijnen; zoals dit geweizwammetje:

Dat het winter wordt, wil nog niet zeggen dat buiten niks te beleven valt. Ja, soms kunnen die grijsgrauwe dagen saai zijn. Maar met een beetje zon of een opklaring fleurt alles weer op.

 

Lieve Sint en Piet

Wat een gedoe met Sinterklaas dit jaar!

Altijd stond Piet voor zessen klaar,

Maar nu mag hij niet meer.

Dat doet hem heel veel zeer.

Zijn zwarte kleurtje is fout,

Daardoor voelt hij zich vreselijk stout.

Hoe hij zijn gezicht ook boent en schrobt,

Het zwarte roet blijft erop.

Sint zegt: ik heb liever een Piet met een zwarte kleur,

Dan een vervelende, pietluttige zeur.

Lieve Piet, blijf zoals je bent,

Want zo zijn we jou gewend.

Hopelijk zijn jullie er volgend jaar weer,

En genieten we van jullie keer-op-keer.

Eerste ijslaagje op de sloot

Het is de eerste koude nacht geweest aan het begin van december. Een klein ijslaagje heeft zich op de sloot gevormd. Maar de zon schijnt en het valt mee buiten met de kou. Het ruikt naar frisse buitenlucht.

Boomstronk als stilleven

Het parkje is gehuld in een schemerige decembermiddag. Autogeroezemoes in de verte wordt af en toe overstemd door blaffende honden en krijsende halsbandparkieten. Het ruikt muffig aards.

 

Op een boomstronk heeft in de loop der tijd een stilleven van organismen gevormd: mossen, korstmossen, gewone glimmerinktzwammen, viltige judasoren, elfenbankjes en enkele kloddertjes stijfselzwam.

December begint met zon

Het is 1 december en de zon schijnt; lekker nog even genieten van het mooie weer. In de tuin de laatste restjes vitamine Z (= zon) opdoen. Langs de Oldegaarde kleuren de struiken nog geelgroen en brons:

Laatste herfstkleuren Zuiderpark

Ondanks het druilerige weer is het nog kleurrijk in het Zuiderpark. De bronskleurige bladeren van de beuken langs de Oldegaarde vallen nu extra op door de zwarte stammen. Een stemmig plaatje.

 

Krijsende kokmeeuwen

‘Hé, hou op!’, riep een meisje naar de kokmeeuwen.

‘Alleen de eendjes mogen mijn brood eten.’

Het meisje probeerde vanaf het bruggetjes over de Langegeer de eenden in de sloot te voeren.

Een hele grote troep meeuwen had dat in de gaten en de meeuwen probeerden er een graantje van mee te pikken. Sommige vingen de stukjes brood in de lucht. Het enkele stukje brood dat in het water terecht kwam, werd door andere meeuwen voor de neus/snavel van de eenden weggekaapt. Het was een gekrakeel van jewelste met ruziënde en scheldende vogels.

Toen het brood op was, keerde de rust enigszins terug en gingen de meeuwen op een rijtje op de brugleuning zitten. In afwachting van de volgende (feest)maal?

Fleurig, nieuw bloemenwinkeltje aan Groenezoom

Er is een nieuw bloemenwinkeltje bijgekomen in Vreewijk.

In het winkeltje aan de Groenezoom waar voorheen een dierenwinkel zat, is nu een bloemenshop gevestigd. Afgelopen woensdag  was de opening. Voor de winkel staan fleurige en kleurige planten en bloemen uitgestald.

Cottagewoningen Vreewijk

Elk jaar in de herfst staat een kleine Japanse Esdoorn knalrood te spetteren. Het vormt een kleurrijk contrast met de witte luiken van de huizen op erachter.

 

De huizen zijn bijzonder voor Tuindorp Vreewijk; ze zijn in cottagestijl gebouwd. En destijds bestemd voor de wat beter gesitueerden in de wijk.

Half november en nog steeds herfst

‘De winter is al begonnen’, schettert een reclame boodschap over de radio. Hoe komen ze daar nou bij? Vraag ik me af terwijl ik naar buiten kijk. Het is nog erg groen in de tuin. De Blauwe regen zit nog volop in’t blad. De lijsterbes begint een beetje gelig te kleuren.

En de rest? Het is nog volop herfst. Het is weliswaar een stuk frisser, tijd voor handschoenen, maar echt winterskoud is het (gelukkig) nog niet. Goudsbloemen, rozen en de fuchsia bloeien nog. Laat de winter maar even wachten.

Plukje Fazantenveertjes

Een plukje veertjes in het gras. Aan de kleur te zien van een fazant, die hier leeft. Is hij aangevallen? Of mot gehad met een rivaal?

Soms is een fazant te zien. Veel vaker is hij te horen aan z’n ‘geklok’. Het vrouwtje en de kleintjes hebben schutkleuren. Heel af en toe toch te zien als ze scharrelen tussen de lage begroeiing.

Paddenstoel op boom: Het begin van het einde…

Aan de voet van een Robinia-boom (ook wel Acacia genoemd) groeien nu paddenstoelen. Vorig jaar herfst waren het slechts twee, maar het zijn er nu meer. Onder de paraplu heb ik ze toen geprobeerd te fotograferen. Ditmaal heb ik meer geluk; het is droog en voldoende licht.

De grote paddenstoel die het meeste opvalt, heeft zo’n tien centimeter grote, grijsbruine hoed met scheuren erin. Hij heeft een bruinige steel en een duidelijke manchet. Het heeft iets weg van een honingzwam, die groeit ook aan de stam. Honingzwammen groeien in bundels, dus ik twijfel welke soort paddenstoel het is. Zeker weet ik wel dat het voor de boom het begin van het einde zal worden. De vraag is hoe lang de boom het zal volhouden met zo’n parasiet. Hopelijk nog lang.

Lede in herfsttinten

Het water van de Lede weerspiegelt de herfstkleuren van de bomen, die langs de sloot en de straat staan. Een mooi stukje Vreewijk:

Vlaamse Gaai snoept van pinda’s

Om vogels te lokken, probeer ik een zo vogelvriendelijke tuin te hebben. Ik verwen ze met tal van lekkerheden: zaad, pinda’s, broodkruimels. Op het zaad en broodkruimels komen houtduiven af. En ook de laatste tijd vinken en heggenmusjes. Pinda’s zijn geliefd door mezen en Vlaamse Gaaien.

Vandaag zag ik een Vlaamse Gaai zich tegoed doen aan pinda’s. Sommige mensen vinden Gaaien gemene rovers, die kleine vogeltjes opeet. Maar ja, een Gaai kan moeilijk een stukje kip in de winkel gaan halen. Dus van mij mag de vogel alles eten wat er te vinden valt in mijn tuin.

Donkere Sinterklaastijd

Sinterklaas is weer in het land en meteen is het Sinterklaasweer: grijs, grauw en waterkoud. Al vroeg in de middag begint het te schemeren. Het is als vanouds echt donkere Sinterklaastijd.

Dit sombere Sinterklaasweer herinnert me aan de Sinterklaastijd in mijn jeugd. De Sint landde met een helikopter op de Valkeniersweide en ging te paard over de Groene Hilledijk en Beijerlandselaan. De Zwarte Pieten deelden lekkers uit. En ’s avonds mijn schoen zetten bij de (toen nog echte) kachel. Bij het licht van een waterig maantje (door de bomen) probeerde ik een glimp op te vangen van de Sint en Piet op het dak. Maar ik heb ze nog nooit kunnen betrappen.

 Hoor de wind waait door de bomen,

Hier in huis zelfs waait de wind.

Zou de goede Sint wel komen,

Nu hij ‘t weer zo lelijk vindt?

Ja, hij komt op donkre nachten

….

 

Sinterklaas is een doorzetter, met gelukkig veel meer zwarte-, dan zeurpieten in zijn gevolg. Sinterklaasfeest is een kinderfeest, dat het begin van de donkere winter opvrolijkt.

Kluitje witte kluifzwammen

Op weg terug van winkelen. De late novemberzon kleurt de bladeren aan de bomen nog steeds geel en brons. Langs de kant van het fietspad staat een witte paddenstoel als een omgekeerd schoteltje in het gras. Terwijl ik mijn fiets langs de kant zet, zie ik tussen de afgevallen bladeren een witte kluifzwam. En ietsje verderop nog één, nog één en nog meer. De ene nog vreemder van vorm dan de andere.

Ik kies de mooisten en opvallendsten en maak daar enkele foto’s van. Zelfs keus had ik om te kiezen uit kluifzwammen in de zon of de schaduw. Tjonge, wat een luxe!

Dit is een van de mooiste: 

 

Bloembollen, instant belofte voor volgend voorjaar

Het najaar is de tijd om bloembollen in de grond te stoppen, zodat in het voorjaar de tuin vol met lente-bloeiers staan.
Daarom heb ik van de week bloembollen gekocht en ze in de grond gepoot. Met varens heb ik ze afgedekt. Niet alleen als bescherming tegen de winterse kou (daar zouden ze tegen moeten kunnen), maar meer om te voorkomen dat katten dankbaar gebruik gaan maken van zo’n omgespit stukje grond als openbare kattenbak.

Nu wachten op het voorjaar.

Langs de Smeetlandsedijk

Zomaar een herfstplaatje langs de Smeetslandsedijk, ter hoogte van Smeetsland.

Parkieten vrij in een hokje

In de plaatselijke dierenwinkel zitten drie parkieten in een open hok. Ze zijn gekortwiekt, zodat ze niet weg kunnen vliegen. En ze hebben ook niet in de gaten dat ze er zo uit kunnen springen als ze dat willen.

Het zijn leuke vogeltjes en als ik ze zo zie, dan zou ik ze zo meenemen naar huis. Ja, dat zal onze kat leuk vinden! Toch maar niet doen.

Superlate voorjaarsbloeier

De Dotterbloem is een echte voorjaarsbloeier. Hij houdt van natte voeten. Bij mijn vijvertje groeit een gecultiveerde soort met gevulde bloemen. Het is bijna half november en nog steeds bloeit er een bloem. Laat voor een voorjaarsbloem of juist heel erg vroeg?

De Latijnse naam is Caltha palustris en betekent goudsbloem van het moeras.

 

Beuk in goudgeel gehuld

De ochtend begint met een spetterende kleurenshow; de lage novemberzon licht de bladeren van de beuk op met een goudgele gloed.

Als ik onder de beuk doorloop, kraken de beukennootjes onder mijn schoenen.

Ik weet niet in welke tijd van het jaar de beuk het mooist is. In de winter als hij besneeuwd is, in het voorjaar met frisgroene blaadjes, ’s zomers in vol ornaat of zoals nu met gouden bladeren. Maar in alle jaargetijden is de boom gracieus en biedt onderdak aan tal van vogels.

Donker gekleurde Kluifzwam

Bij toeval valt mijn ogen op deze raar gevormde zwam/paddenstoel. Maar ik herkende het direct: een Zwarte Kluifzwam! Tussen de verschillend gekleurde afgevallen bladeren nauwelijks zichtbaar.

De Zwarte Kluifzwam heeft een vreemd gevormde hoed; donkergekleurd zadelvormig. De steel is nog merkwaardiger; gegroefd en geribbeld.

Net als z’n zusje de Witte Kluifzwam komen ze in sommige jaren in groten getale voor en in andere jaren zo goed als niet.

Zijn Duitse naam is Herbstmorchel, verwijzend naar het feit dat ze oppervlakkig gezien lijken op Morieljes. Sommige Morieljes zijn geliefd als lekkernij, dit in tegenstelling tot de Kluifzwammen, die giftig zijn.

 

Kalfje Benthe heeft een speelkameraadje

Het eerste Schotse Hooglanderkalfje, geboren op 8 oktober jl., heeft de naam Benthe gekregen. Dat heeft de beheerder van het eiland Van Brienenoord, het Zuid Hollands landschap, op hun website gemeld.

Deze week een nieuw kalfje: iets donker gekleurd en duidelijk kind van de donkere koe.

Bijensterfte in Californië: onze muesli duurder

‘Muesli duurder na bijensterfte’ kopt een AD-artikel vanochtend.
Raar, maar waar: onze mueslirepen en ontbijtgranen worden duurder, omdat de amandelprijs naar recordhoogte is gestegen door massale bijensterfte in Californië.


Bijen op een bloem van een Artisjok - Enktuin september 2013

Hieruit blijkt dat bijen van levensbelang zijn voor de bestuiving van bloesem en ons fruit.

Gunstige weersomstandigheden voor paddenstoelen

Door het natte en (relatief) warme weer gedijen de paddenstoelen zeer goed. In de buurt groeien onder andere krulzwammen:

 En als bladeren vermomde paddenstoelen vallen amper op aan de voet van een grote populier:

Herfstachtig begin van november

‘Rainy days on mondays, always makes me down’, is de titel van een liedje.

En zo voel ik me ook: regen op de maandagochtend maakt me een beetje depressief. Het is de eerste maandag van de maand november en de herfst slaat genadeloos toe. Het regent pijpenstelen en mijn grasveldje is veranderd in een waterpoel.

Gistermiddag kleurde de zon tenminste nog een regenboog tegen de naderende wolkenbuien.

Herfstweer maakt me altijd wat treuriger. De vooruitzichten op donkere dagen, koud weer en deprimerende regen, maakt me chagrijnig. Maar als ik zie hoe een heggenmusje tussen de struiken naar voedsel scharrelt en hoe een merel enkele lijsterbessen verorbert, dan valt het toch wel een beetje mee. En volgens Edje de Weerman komt er vanmiddag nog een straaltje zon. Wellicht valt er dan nog iets leuks te ontdekken in de buurt.

Spectaculaire spreeuwenzwerm

Op de BBC bij het programma Autumnwatch lieten ze afgelopen week van die spectaculaire vliegbewegingen zien van een wolk spreeuwen.

Ik kan me nog goed herinneren hoe zo’n zwerm boven de stad zwierde. Net als ik denk: waar zijn onze spreeuwen toch gebleven, zie ik om een uur of vijf in de middag een spreeuwenwolk boven de huizen voorbij komen. Weliswaar niet zo massaal en spectaculair, maar toch.

Herfstbladeren van de Amberboom

De ‘Indian Summer’ is een begrip in Amerika; de kleurenpracht van de herfst is dan op zijn mooist. Maar met onze eigen bomen en struiken kunnen we ook goed voor de dag komen. Een fraai voorbeeld hiervan is de Amberboom met zijn felgele, rode en purperen herfstbladeren. De bladeren doen denken aan Esdoornbladeren.

 Steeds meer zie ik deze bomen aangeplant op pleinen, langs straten en in parkjes.

De Amberboom komt van oorsprong uit Amerika en sinds 1688 aangeplant in Europa.

Er zijn diverse gecultiveerde soorten, speciaal gekweekt en gewild om de herfstkleuren.

Onze ‘Indian Summer’ wordt vaak denigrerend Ouwe-wijven zomer genoemd, maar met zulke kleuren is het geen schande om als ‘oud-wijf’ te worden uitgemaakt.

Kleine houtzwammetjes

Wie goed kijkt, ziet van alles op straat. Zelfs deze minieme kleine houtzwammetjes, die tegen een houten richeltje groeien. De kleinste (bovenste foto) was nauwelijks een centimeter groot en de wat grotere (onder) zijn amper te zien door hun bruinige kleur.

Beestjes tijdens herfstwandeling

Tijdens een ommetje door de wijk verwachtte ik omgevallen bomen na de storm van maandag. Weinig stormschade (gelukkig), maar wel andere onverwachte natuurontdekkingen:

Zo zaten vuurwantsen op een kluitje bij elkaar onderaan een boom. Opvallend dat de beestjes verschillende vlekkenpatronen hebben. Het blijkt dat kleur en patroon worden beïnvloed door uitwendige omstandigheden, met name de temperatuur. Vuurwantsen leven dikwijls aan de voet van een Lindeboom. Ze voeden zich met het sap van de boom, met afgevallen zaden en met dode insecten.

 

Verderop op een stronk scharrelde een duizendpoot rond. Het blijkt een tienduizendpoot te zijn met meer dan 50 pootparen (nooit geweten dat er ook tienduizendpoten bestonden)!

Net als duizendpoten zijn het rovers, die hun prooi met hun kaakpoten grijpen en vergiftigen. Het gif is voor de mens niet gevaarlijk.

Ondanks het feit dat het rovers zijn, hebben de vrouwtjes iets vertederends: er is door de mama’s broedzorg, ze slingeren zich om de eitjes en verdedigen hun kindjes.

Wants op Kardinaalsmuts

Van een afstand leken het felrode herfstblaadjes van een struik. Maar dichterbij bleken het bloempjes? Nee, het blijken vruchtjes te zijn van een Kardinaalsmuts. Zo genoemd vanwege de rode vruchtjes die op de muts van een kardinaal lijken.
Deze Kardinaalsmuts is waarschijnlijk een wilde soort en verspreid geworden door vogels. Want lijsters, mezen en roodborstjes lusten de vruchten wel.
De wilde Kardinaalsmuts komt vrij algemeen voor. Er zijn ook veel gekweekte soorten; vanwege de fraaie vruchten en hun sierwaarde.

Nog dichterbij bekijkend,  zag ik een beestje: een wantsensoort. Met wat gezoek denk ik dat het een roofwants is, maar er zijn heel veel soorten wantsen die op elkaar lijken. Daarbij komt nog dat roofwantsen veel overeenkomsten vertonen met hun prooi.
Dus, wie het weet mag het zeggen…

Goed honingzwammenjaar

Het is een goed honingzwammenjaar. Op sommige plekken is het één massa van mooie honinggele hoeden, die later bruinig verkleuren. Opvallend zijn de stelen; ze zijn fraai gebogen met een opvallende vlekkenpatroon. Bovenaan dragen ze een witte ring.

Honingzwammen groeien op hout en daardoor niet zo geliefd door bosbeheerders. Maar op ’t Eiland laat men de natuur zijn gang gaan. Ingrijpen is vooralsnog niet nodig.

De naam refereert aan de honinggele kleur van de hoed. Ook zijn Latijnse soortnaam is een verwijzing naar honing (=mellea). Zijn Latijnse ‘voornaam’ Armilla betekent armband, verwijzend naar de ring om de steel.

Slecht gecamoufleerd nachtvlindertje

Een nachtvlindertje schuilt tussen de voegen van een stenen muur. Een moderne rotsspleet, waar deze vlinders van nature schuilen. Zou hij denken dat hij al een schuilplek voor de winter heeft gevonden? Met zijn crèmekleurige vleugeltjes valt hij wel op tegen de donkere bakstenen. Niet zo’n geschikte plek, dus.

Vlierbessen als stilleven

 

De donkerpaarse bessen van de vlier hangen  in zware trossen aan paarse steeltjes naar beneden.

Van de bessen kan jam of gelei worden gemaakt. Je moet er wel van houden, want het heeft een aparte smaak. Maar blijkt wel gezond te zijn.
Vogels zijn er dol op.

Weidechampignons

‘Wat zien jullie?’ wordt weleens gevraagd als we op onze knieën zitten met de camera voor onze neus.

‘We fotograferen paddenstoelen.’

‘Groeien er dan paddenstoelen?’ is de volgende vraag.

Ja, als je goed kijkt zie je ze vanzelf.

Maar zelfs de grote Weidechampignon zien veel mensen over het hoofd. Ze hebben grote, uitgespreide hoeden met een middellijn van wel twee decimeter groot. 

De grote Weidechampignon groeit langs de weg bij de plas van het Eiland Van Brienenoord, onder de hoge populieren. Hier lopen regelmatig de Hooglanders rond en bemesten de grond met hun uitwerpselen. En daar houdt deze champignon van.

Melkzwammen banen weg door asfalt

Het lijken wel achteloos weggeworpen broodjes op het achterpad. Maar beter bekeken blek het paddenstoelen te zijn. Twee hoopjes van twee tegen elkaar staande paddenstoelen. Raar en wonderlijk groeien ze door het asfalt heen. Later bekijk ik ze goed: ze hebben plaatjes en hebben een trechtervormige hoed.

Via Google-afbeeldingen zijn ze goed te determineren als Donzige melkzwammen.
Een melkzwam omdat ze bij beschadiging een soort melksap uitscheiden. Groeit graag in de buurt van een berk en laat een berk er nu zo’n twee meter naast staan. De zwam leeft met de wortels van de berk, waarbij beide organismen profijt van hebben.

De paddenstoel een week later:

Koraalzwam, verscholen tussen gras

Bij de Koraalzwam denk ik weleens het volgende: of Onze Lieveheer had zijn dag niet, of hij wilde alleen de kaboutertjes laten genieten van de schoonheid van deze zwam. Want de Koraalzwam is prachtig, maar voor de mens amper te zien en voor een paddenstoelenliefhebber lastig te vinden. Daarbij gebeurt het ook dat de Koraalzwam het  ene jaar wel groeit en sommige jaren helemaal niet.

Van dichtbij is te zien hoe prachtig deze zwam is vertakt als koraal. Nauwelijks een decimeter groot. Het groeit onder loofhout en in dit geval tussen het gras en achter brandnetels.