Grutto’s in De Donkse Laagten

 ‘Gut-o-gut’,  klinkt het boven mijn hoofd. Een Grutto probeert een concurrent te imponeren met zijn opvliegen. In de verte klinkt een Leeuwerik. Deze vogels zijn niet-alledaagse soorten, maar ze zijn wel binnen een half uurtje vanuit de stad te bereiken.

Grutto’s, tureluurs, kievieten, verschillende soorten ganzen; ze hebben het naar hun zin in dit speciale vogelgebied De Donkse Laagten.

 

Het grasland kleurt roze-paars door de bloeiende koekoeksbloemen. Tot aan het einder is er weinig bebouwing te zien. Wel ergens een ouderwetse molen; het Hollandse landschap zoals de buitenlanders het zouden willen zien.

 

In oostelijke richting is er een lichte verhoging in het landschap: De Donk. Een buurtschap met enkele boerderijen. Het heeft zijn naam te danken aan het feit dat het op een originele zandduin (donk) is gelegen; wel van 4,7 meter hoog.  

Op de grote, stille Brunssummerheide

Het lijkt onmogelijk in ons kleine landje als Nederland, maar tijdens een fietstochtje door de Brunssummerheide raken we een beetje verdwaald. Verdwalen op de grote, stille heide; er zijn ergere dingen in het leven.

 

Gelukkig komen we af en toe mensen tegen aan wie de weg kunnen vragen.

Begin mei en het weer is fantastisch: strakblauwe lucht, nauwelijks wind en volop zon. We vertrekken vanaf het bezoekerscentrum en gaan op zoek naar de Roode Beek.

 

Een bruggetje behoedt ons voor het zompige van een moerasachtige dal, waar de roze Heidekartelblad tussen blauwpaarse vleugeltjesbloemen schitteren.

 

Het eerste dat we horen van de Roode Beek is niet het geklater van water maar van het gekwaak van kikkers. Er is ook niet veel om te klateren; de Roode Beek is een stroompje dat ontspringt vanuit de heuvels met hier en daar wat bredere uitlopers.

 

De Roode Beek heeft haar naam te danken aan de rode kleur, dat veroorzaakt wordt door de hoge ijzergehalte van het water.