Warmste december ooit?

Volgens de weerberichten is deze maand de warmste maand ooit gemeten. Planten, die normaal al in winterslaap zijn, bloeien nog steeds in de tuin. Het Vingerhoedskruid, Campanula, Margrietjes. En in de bol van de Kaardenbol begint een klein plantje te groeien.

 

Maar is het wel zo uitzonderlijk?
In het album 'Winter' van Jac. P. Thijsse (in 1909 uitgegeven) beschrijft hij ook zo’n warme winter.

Sprookjesachtige decemberwandeling

Is het een mysterieus bos uit een sprookje (far, far away)? Met die raar gevormde stammen en diverse knalgeel gekleurde zwammen.

 

 

Nee, het is gewoon het bos op het landgoed Mildenburg bij Oostvoorne. Dit landgoed is in de loop van de 18e eeuw ontwikkeld door de familie Van Leyden-Van Leeuwen. Ooit een prachtige barokke tuin met grote rechte lanen, een doolhof een theekoepel en wat beelden. Tegenwoordig is alleen de grote hoofdlaan overgebleven.

 

Aan de noordkant liggen de duinen. Destijds toen het Brielse gat nog niet afgesloten was door een dam, kwam de zee tot aan de duinen. Tal van Rotterdammers kwamen hier naar het strand.

Tegenwoordig bieden de hoge duinen uitzicht over het industriegebied van de Maasvlakte.

Hier tegen de duinen is het sprookjesachtige deel: de kale kronkelende stammen lijken de achtergrond te vormen van een Bommelverhaal.

Nu op hun mooist in Vreewijk

Met een fraai winterzonnetje is de bloesem van deze Sierkersen nog roziger. De chique naam is  ‘Prunus x subhirtella’ en de bomen bloeien altijd van eind herfst tot in het voorjaar.

Herfst in het Mastbos, nabij Breda

 

 

 

Herfst op z’n mooist

Als de ochtend begint met lichte mist, dan blijven er waterdruppels plakken aan het spinrag.

 

 

De herfst is weer in het land en dat is goed te zien aan de oude, aangetaste bladeren.

 

Ook zijn er weer volop paddenstoelen te vinden.

Hier in stukje plantsoen in de wijk. 

Op nog geen half uurtje rijden: natuurgebied Krammer-Volkerak

Eerst was er zee, eeuwenland. Nu, na aanleg van de Philipsdam, zijn de slikken en gorzen aan het Krammer-Volkerak drooggevallen. Hierdoor heeft de natuur zich mooi aangepast. Op de Hellegatsplaten bloeien zoutverdragende planten als zeekraal en zeeaster.
Runderen en paarden houden de platen open.

 

De Krammerse slikken bestaan uit een uitgestrekt buitendijks gebied en een aantal beboste eilandjes omringd door ondiep water. Dé plek voor steltlopers en eenden om voedsel te zoeken. Een bijzonder gebied.

Vanuit de vogelkijkhut, onder andere: zwanen, zilverreigers, watervogels.

Maar ook kwikstaarten langs het water.

En van dichtbij: Lepelaars!

 

De zomer inspireert tot schetsen

Vingerhoedskruid in eigen tuin

Zomaar enkele insecten

Meikever - Utrechtse heuvelrug:

 

Een Geelband langsprietmot, rustend op een auto: 

Een klein kevertje, ter grootte van een lieveheersbeestje, in de tuin:

Zo heerlijk Hollands: Fluitenkruid

Het wordt in Engeland Cow Parsley genoemd, ofwel Koeienpeterselie. En dat vind ik een heel toepasselijke naam voor Fluitenkruid. De geveerde bladeren lijken ook veel op peterselie. Zouden koeien het ook lekker vinden?

De Nederlandse naam heeft het Fluitenkruid gekregen omdat je van de stengel een fluitje kan maken, wat ik vroeger ook heb gedaan.

Het wordt ook wel 'Hollands kant' genoemd, vanwege de fijne bloempjes. En het kleurt de Hollandse bermen in het voorjaar zo prachtig wit. Zoals hier bij de Oude Maas:

 

 

 

Nijlgansjes: lief en schattig

De nijlganzen zijn er altijd vroeg bij in het jaar. Nu alweer kleine nijlgansjes in het Zuiderpark. Ik heb de foto al op facebook geplaatst. Maar ik blijf ze lief en schattig vinden, dat donzige jonge leven. Pa en ma letten goed op de kleintjes. Ze komen verwachtingsvol naar me toe, omdat ze denken dat ze eten krijgen. Nee, ik heb niks bij me. Dat is een beetje teleurstellend voor ze.

Korstmossen kunnen het niet alleen

'De lamme leidt de blinde'. Zo is het geregeld bij de korstmossen.

Planten hebben CO2 uit de lucht nodig en in water opgeloste stoffen uit de bodem. Daaruit maken ze in hun cellen alles wat ze nodig hebben om te groeien. Een witte schimmeldraad kan niet goed voor zijn eigen voeding zorgen omdat het niet groen is en een groen wortelloos wierplantje ook niet, omdat het heel weinig water uit de grond kan opnemen. Maar tezamen wel!

De schimmeldraden zuigen vocht uit de meest dorre grond en de wierplantjes zorgen voor de CO2. Zo kunnen ze als korstmos zelfs groeien op plaatsen waar een normale plant nooit kan gedijen. Er zijn zo'n honderden soorten korstmossen.

Nu ik op korstmossen let, vind ik ze overal. Zo ook op deze oude grafsteen:

Mossen in de hoofdrol

Ongeacht of het een echte winter of een kwakkelwinter is, in deze maanden is de hoofdrol in de natuur weggelegd voor de mossen. Fascinerend hoe deze kleine plantjes zich staande weten te houden in deze wat barre omstandigheden:

Esscheplaat met storm

Januari 2015 lijkt wel herfst met regen, wind en soms met zware windstoten. Afgelopen zondag is het gelukkig droog en gaan we uitwaaien bij de Esscheplaat. Het gebied staat ook bekend als de Oeverlanden aan het Hollands Diep.

Door de vele regenval staat het gebied behoorlijk onder water. Het maakt de weerspiegelingen van de bomen in het water als een plaatje:

Begin jaar 2015

Het eerste ochtendgloren in het nieuwe jaar:

Foto gemaakt om 9 uur in de ochtend. Alles is nog stil buiten, alleen een winterkoninkje met een fel gefluit laat weten dat’ie het helse kabaal van het vuurwerk van de oudejaarsnacht heeft overleefd.