Wat te doen met schelpen?

Naar de Maasvlakte om te zoeken naar fossielen. De buit was slechts 1 versteend stukje hout.

Dit maal lagen er veel Zwaardscheden. Daarvan thuis een mooi waxinelichthouder gemaakt. Het licht schijnt er ’s avonds prachtig doorheen.

 

Krakeenden zijn toch anders

‘Dat zijn toch gewone eenden, mam.’ Zei mijn dochterlief ongeduldig, toen ik foto’s nam van enkele eenden in de sloot.

‘Nee, hoor. Dat zijn Krakeenden en die zijn net even anders.’

Nog niet zolang geleden zag ik het verschil tussen de Wilde eend en Krakeend ook niet. Maar toen viel me oog op een vreemde eend (‘in de bijt’) tussen de gewone eenden. Thuis zocht ik het op en ontdekte dat het een Krakeend was. Sindsdien spot ik ze wel vaker in het water.

De vrouwtjes Krakeend is net zo bruin als het vrouwtje van de andere eenden. Maar zij moeten ook gecamoufleerd op hun nest kunnen zitten; onzichtbaar voor de vijanden.

 

Het mannetje is ook bruinig, maar heeft een decadent witte vlek tussen zijn vleugels. De mannetjes Wilde eend is veel opzichtiger met groene kop en grijs lichaam.

Wie goed kijkt, ziet de verschillen. Krakeenden zijn anders.

 

Uitwaaien

Even uitwaaien op het strand. Nee, niet tijdens de storm van afgelopen donderdag, dat was een beetje te veel van het goede. Maar een dag later met nog wel een fikse westenwind vanuit zee. De golven zijn onstuimig.

Zijn er na de storm fossielen te jutten?  Vorige keer dat het had gestormd, vond ik diverse fossielen op het strand van de Tweede Maasvlakte.

Ditmaal was er wel flink wat troep aangewaaid; leuk voor echte strandjutters, maar ik vond geen fossielen. Wel lagen er enkele skeletjes van zeeëgels.

 

En opeens kwam er een zwerm drieteenstrandlopertjes voorbij vliegen en landden een stuk verder op het strand.

 

Enkele vogeltjes liepen als pingpongballetjes langs de vloedlijn. 

Leemputten bij Dorst

Zijn bossen kaal in de winter? Loofbomen hebben wel hun bladeren verloren, maar de dennenbomen blijven groen. Zij ontnemen de zon de kans om de bosbodem te bereiken.

Hartje winter en eindelijk na vele donkere, regenachtige dagen de zon; heerlijk om rond te struinen in de natuur.

Bij de leemputten van boswachterij Dorst is het een open vlakte. De witte stammen van de berken worden in het water weerspiegeld. Deze putten, die nu op vennen lijken, zijn ontstaan door afgraving van het leem voor de voormalige steenfabriek "De Vijf Eiken", die zich te Rijen bevond.

 

Boswachterij bestaat voornamelijk uit grove dennen, die in het begin van de 19e eeuw op heidegebied zijn aangeplant. Nog goed te zien aan de in het gelid staande bomen. Hier is het bos beslist niet kaal.

 

Sinds enkele jaren lopen er Schotse Hooglanders rond om een wat natuurlijker bos te creëren.

Januari saai?

Veelal is de maand januari een saaie maand; feestdagen zijn voorbij en het voorjaar lijkt nog heel ver weg. En vooral met bewolkt weer. Maar als de zon door de bewolking weet door te dringen, dan licht de natuur op. Je voelt dat alles wil groeien, maar eerst nog de ‘kat uit de boom kijkt’. Behalve de dappere of de planten en struiken die van nature in de winter bloeien, zoals de Hamamelis en Winterzoet.

 

Vogels beginnen, schuchtertjes, met hun gezang. Winterse paddenstoelen schieten uit de grond. Eerste krokus piept tussen de gevallen bladeren door. Het voorjaar begint eraan te komen.

Kunstwerk ‘de Zandwacht’

Ik vond het een beetje een ontgoocheling: dit kunstwerk lijkt van een afstand gemaakt te zijn van hout. Maar eenmaal dichtbij zijn het geen houten palen, maar gewoon beton. Desalniettemin is het een indrukwekkend bouwwerk, met een oppervlakte van 20 bij 40 meter en een hoogte van 12 meter. Het markeert de afronding van de aanleg van Maasvlakte 2.

 

Kunstwerk ‘de Zandwacht’ is in het voorjaar 2015 gebouwd op de duinen bij het recreatiestrand van de Tweede Maasvlakte. Het kunstwerk verbeeldt hoe duinen gevormd worden doordat zand bij harde wind opstuift en weer neerdaalt in de luwte. Via een wandelpad kunnen we het goed bereiken. Vanaf deze plek hebben we een magnifiek uitzicht over het strand en de zee. En op de achtergrond zien we enorme kranen en schepen van de container-overslagbedrijven.

Al met al een bijzondere plek om een dagje strand mee af te sluiten.

Zeehond bij monding van de Maas

Een zeehondje kijkt nieuwsgierig naar onze verrichtingen. ‘Wat zijn die gekke mensen aan het doen?‘, zou hij dat denken?

 

Het is 2 januari en we zijn (letterlijk) aan het uitwaaien bij de Maasvlakte. Eerst gekeken bij het Slufterstrand waar heel ver in de verte zeehonden op een zandplaat liggen. Scholeksters, meeuwen scharrelen langs de vloedlijn en kleine watervogels struinen als kleine pingpongballetjes heen en weer op het drooggevallen strand.

De duinen lijken kaal, maar tussen het mos staan paddenstoeltjes en stuifzwammetjes. Het mos en ook het korstmos op stenen lijken fluorescerend geelgroen.

 

De lange halmen van de helm schrijven kringen in het zand.

De zeehond zien we in de waterplas bij de monding van de Maas. Als hij gezien heeft dat we geen gevaar vormen voor hem, duikt hij onder.