Met een hoog schrillend geluid vliegt’ie weg over het wateroppervlakte: het ijsvogeltje. Net op tijd heb ik een foto kunnen maken.
Vorige maand zag ik hem al zitten op de kade bij het voormalig haventje aan de Oosterschelde. Toen zat hij zich op te warmen in de ondergaande zon. Nu was’ie er weer. Voordat ik er een foto van kon maken, vloog hij naar een drooggevallen rotsblok. Daar kon ik hem wel ‘schieten’. Wel in de verte, maar toch. Ik ben er blij mee.
De Oosterschelde begint droog te vallen en op de wad-achtige delen krioelt het van de vogels. Te ver weg om zelfs met een telescoop te zien welke vogelsoorten het zijn. Scholeksters zitten wat dichterbij en zijn zo goed te identificeren. Ook de wulpen met hun lange, kromme snavel zijn makkelijk te ontdekken.
Iets dichterbij scharrelen tureluurs hun kostje bijeen:
Steenlopertjes foerageren langs de waterkant en tussen de schelpen:
Deze frisse, zonnige dag wordt afgesloten met een deel van een regenboog:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten