Tuinjaar 2021

Ter afsluiting van dit jaar:

een collage van enkele hoogtepunten van mijn kleine tuintje.

 

Herfstzon Zuiderpark Rotterdam-zuid

Deze afgelopen herfst was regenachtig en als dan een dagje de zon schijnt dan is het moment om daar van te profiteren en erop uit te trekken. 

 

Het Zuiderpark is vlakbij en ideaal om er te wandelen.

In de kanovijver weerspiegelen de bomen die door de vroege ochtendzon worden beschenen.

Verderop schitteren de herfstbladeren nog voor de laatste keer dit jaar.

Visarend biedt uitzicht op grauwe ganzen

Vogelkijkhut ‘De Visarend’  ligt langs de drukke verkeersweg N59, nabij het Hellegatsplein.

De hut geeft uitzicht op het Haringvliet. Kleine dammetjes scheiden de ondiepe gedeelten van het grote water.

Net zoals andere vogelkijkhutten is het altijd af wachten welke vogels te zien zijn. Ditmaal waren er grauwe ganzen met enkele wilde en krakeenden.

In de verte dobbert een flink aantal watervogels, van smienten tot pijlstaarten. Helaas zijn ze, zelfs met een telelens, te ver weg om goede foto’s van ze te maken.

Bij de hut dansen in de wind de bruinroze riethalmen:

 

Aan de andere kant van de weg is de parkeerplaats, waar vanaf de dijk het natuurgebied Hellegatsplaten is te zien. Schapen grazen in de luwte van de dijk:

Rondje paddenstoelen

Na dagenlang stil grijzig weer eindelijk eens zon in de middag. Tijd om een rondje te wandelen op de educatieve tuin De Enk. De lage zon laat de herfstkleuren schitteren.

Mijn oog valt al direct op de Koraalzwammetjes; klein, maar fijn.
Bijna struikel ik over een Gekraagde aardster.
Heel veel paddenstoelen zijn er niet, maar daardoor vallen juist de enkele op.

Zuiderpark in herfstkleuren

Het Zuiderpark heeft enkele jaren geleden een opknapbeurt gekregen; teveel bomen zijn toen gekapt en de schilderachtige bruggetjes vervangen door design-bruggen. Nog steeds is op sommige plaatsen onduidelijk waar het fietspad is en waar het voetpad.

Gelukkig krabbelt de natuur weer op en is het park in deze herfstperiode (met zon) toch weer een plek om er een ommetje te maken.

Kleurrijke rietkraag

Nederlandse ‘Indian Summer’

'Indian Summer' is wereldwijd bekend als het herfstkleuren-spektakel in Canada. Bladeren kleuren van groen, geel, rood, oranje, bruin en goudkleurig. Het laat zien hoe mooi de herfst kan zijn. Maar ook in Nederland kunnen de bomen ook fraaie kleuren krijgen in de herfst. Vooral als de zon schijnt:

Iedere boom heeft zijn eigen herfstmanieren: berken kleuren geel, beuken worden bronskleurig en sommige eikensoorten krijgen felrode bladeren. In een gemengd bos komen diverse herfstkleuren voor:

 

‘Hongerige’ ganzen

‘Gak, gak’ hoor ik achter me.
Ik probeer de sfeer van de herfst in het Zuiderpark te vangen en negeer het gekrakeel.

Als ik omkijk, zie ik dat een groep nijlganzen mij dicht genaderd zijn, in de hoop dat ik eten voor ze heb. Zo dicht bij ganzen ben ik nog nooit geweest. Zelfs zo dichtbij dat mijn camera niet eens kan scherpstellen voor een close-up. Dan maar de hele vogel: 

Helaas moet ik ze teleurstellen. Volgende keer wat oud brood meenemen.

Onder de rook van Rijnmond; Blanke Waal

Op de weg naar de Holle Mare, waar Kiekendieven broeden en foerageren, ligt het gebiedje de Blanke Waal. Het ligt ten zuiden van Zwartewaal.

De Blanke Waal is een groot wiel, ooit ontstaan door een dijkdoorbraak. Nu is het een rust- en voedselgebied voor onder andere eendensoorten, reigers en meerkoeten.

Fazanten zitten in het veld. Een vrouwtje fazant met kleintjes schiet weg in de begroeiing. 

Het valt onder het beheergebied van het Zuid-Hollands Landschap en er is pas gemaaid.

Koeien grazen verderop in de weilanden met op de achtergrond de bedrijvigheid van het Rijnmond-gebied. Twee compleet verschillende werelden en toch verbonden met elkaar.

Gevonden voorwerpen: Anker

Soms kom ik historische voorwerpen tegen waar ik het niet zou verwachten. Zo ook dit anker dat bij de Tweede Maasvlakte langs de parkeerplaats van Futureland ligt uitgestald.

Het anker is opgevist door een zandzuiger tijdens de aanleg van de Maasvlakte. Ooit was hier de wachtlocatie van de schepen die naar Rotterdam wilden varen. Tijdens het wachten gingen veel voor anker liggen.

Quackjeswater

Het zal zo’n dertig jaar geleden zijn geweest dat ik voor het eerst lepelaars heb gezien. Het was in het natuurgebied, het Quackjeswater, onder de rook van Rijnmond.

Het waren er slechts een paar lepelaars; het ging destijds niet zo goed met deze bijzondere vogelsoort. Maar tegenwoordig zien we steeds vaker en is de kolonie van broedende lepelaars in het Quackjeswater flink uitgebreid.

Ook een flink aantal aalscholvers broedt hier.

Het Quackjeswater is een oase van natuur met in het voorjaar daslook als een wit tapijt onder de struiken:

En orchideeën in de duinpannen en gele lis langs de waterkant:

Vogels spotten Goeree Overflakkee

De ochtenden zijn nog fris zoals dit voorjaar gebruikelijk is. Het fluitenkruid bloeit als nooit tevoren en karekieten roepen luidkeels hun naam in de rietkragen.

 Met een fanatieke vogelfotograaf bij me, voel ik me altijd een beetje ondergeschikt. Maar ik gun hem de mooie vogelfoto’s en vaak ben ik degene die hem wijs op de bijzondere vogels. Wat dat betreft zijn zijn foto’s ook een beetje mijn verdienste.

Gisteren zagen we allebei een Grutto van dichtbij en nu kreeg ik ook de kans om deze prachtige vogel te fotograferen.

Ik nam me voor ook de alledaagse vogels te ‘vangen’. Deze vogels laten we meestal voor wat ze zijn, maar ze zijn net zo prachtig als die bijzondere vogels.

Trots op vogelfoto’s

Vogels fotograferen is niet een van mijn specialiteiten. Daarvoor zou ik een betere lens en veel meer geduld moeten hebben.
Ik vind eigenlijk alles leuk om te fotograferen: landschappen, dorpjes en alle flora en fauna.

De afgelopen safari-dagen is het me gelukt om met mijn 300 mm lens enkele vogels te schieten. 
Bruine kiekendief, graspieper, groene specht:

En bij het water een lepelaar, tureluur en wintertaling:

Het maakt me als amateur (vogel)fotograaf best wel trots.

Flamingo’s op de grens van Zuid-Holland en Zeeland

De flamingo’s hebben het voorjaar in hun koppies. Het leek wel een balzaal met dansende flamingo’s. Ze stappen parmantig rond met hun lange nekken uitgestrekt. Af en toe schudden sommigen met hun; een beetje plukken aan de veren en het spreiden van hun zwart-roze vleugels.

Op de grens van Zuid-Holland en Zeeland ligt het Grevelingenmeer. Het was ooit een zeearm, maar werd door de Deltawerken afgesloten van zee en is nu het grootste zoutwatermeer in West-Europa.

Bij Battenoord overwinteren flamingo’s. Ze broeden in het voorjaar en zomer in het Zwillbrocker Ven, een meer net over de grens van Duitsland.

Flamingo’s zijn al 50 jaar hier in de Grevelingen. De eerste waarneming dateert van februari 1975 met 7 exemplaren. Het waren vogels van de Zuid-Amerikaanse ondersoort Phoenicopterus ruber chilensis en een van de ondersoort roseus.

In de loop der tijd is hun aantal gegroeid tot meer dan 50 exemplaren. Een informatiebord geeft aan dat er minstens vier (onder)soorten zijn, maar dat deze soorten ook nog eens met elkaar gekruist zijn. Het beste kunnen we ze herkennen aan hun poten. Maar laat dat nou het lastigste zijn om te zien bij die vogels. Ach ze zijn zo ook wel mooi.

Dintelse Gorzen en Steenbergse Vliet

Het ligt eigenlijk in een uithoek  in het westen van Brabant; de Dintelse Gorzen. Vlakbij het Volkerak mag de natuur haar gang gaan en is er een prachtig natuurgebied ontstaan.

Maar op deze vroege voorjaarsdag kiezen we voor een wandeling langs de  Steenbergse Vliet. Daar is een wandelroute van 2 km uitgezet. Vanaf een oude dijk is een mooie kijk op het moerasachtig gebiedje.

Steenbergse Vliet
De Steenbergse Vliet mondt via de sluizen van Benedensas uit in het Volkerak. Deze sluizen beschermden vanaf 1824 het achterliggende gebied tegen hoge vloedstanden. Deze functie verdween toen na de voltooiing van de Deltawerken, het getij in het Volkerak verdween.

Tot zo’n 50 jaar geleden had de Vliet grote betekenis voor de scheepvaart; o.a. suikerfabrieken, zand- en grindbedrijven hadden hun vestiging aan het water voor de aan- en afvoer van grondstoffen en producten.

Weekje sneeuw

Nu met de Corona-lockdown is het van belang toch naar buiten te gaan, ook al is het weer niet zo uitnodigend. De afgelopen week was het wel glibberen en glijden over de paden, maar het zonnetje en het ijsplezier, dat kinderen eraan beleefden, was onvergetelijk.

Iglo bouwen bij school

Toch nog mooie plaatjes kunnen schieten:

Belangrijk is een ommetje te maken en proberen te verbinden met de natuur. Vanuit de huiskamer is het leuk om de vogels te observeren die van de zaden komen eten:

En de houtduiven hebben er al weer zin in; ze flirten met elkaar en één probeert het nest van vorig jaar uit.

Leven bij Oosterschelde

Het oostelijke deel van de Oosterschelde is altijd boeiend. Ook al zijn er geen spectaculaire vogels van dichtbij te ‘schieten’, is een steenloper wel ‘bereid te poseren’.

Diverse ‘stillevens’ vallen hier te ontdekken:

Ook de schelpen langs de waterkant zijn het fotograferen waard:

Het schuim van het water raakte bevroren en toonde zo een mooie vloedlijn:

Vogels in de tuin

Eén van de leuke dingen om in de winter vanuit huis te doen: vogels kijken.

Met wat voer, o.a. pinda’s zijn diverse vogels te lokken.

Zoals deze koolmees en roodborstje:

De houtduiven zijn alweer bezig met het voorbereiden op hun nageslacht.
Ze koeren en flikflooien met elkaar. Eén houtduif zit zich heerlijk op te tutten:

Om een puttertje te zien in een stadstuin is belevenis.
Hij eet de zaadjes uit het onkruid dat groeit in de regengoot van de schuur.
Later smikkelt hij van de uitgebloeide Rudbeckia:

Dosis natuur

In tijden van Corona moeten we extra goed op onze gezondheid letten. Een wandeling maken is een van de beste manieren.

 
Een groene omgeving, in de natuur, is zeer goed. Zoals bij het Zuiderpark, waar ganzen onverstoorbaar hun kostje bij elkaar sprokkelen:

Het beste is een ‘blauwe’ omgeving: bij zee. Lekker struinen langs de waterkant. Ook al is het winderig en laat de zon zich niet zien. Zoals hier bij de Tweede Maasvlakte:

IJsvogeltje bij Oosterschelde

Met een hoog schrillend geluid vliegt’ie weg over het wateroppervlakte: het ijsvogeltje. Net op tijd heb ik een foto kunnen maken.

Vorige maand zag ik hem al zitten op de kade bij het voormalig haventje aan de Oosterschelde. Toen zat hij zich op te warmen in de ondergaande zon. Nu was’ie er weer. Voordat ik er een foto van kon maken, vloog hij naar een drooggevallen rotsblok. Daar kon ik hem wel ‘schieten’. Wel in de verte, maar toch. Ik ben er blij mee.

De Oosterschelde begint droog te vallen en op de wad-achtige delen krioelt het van de vogels. Te ver weg om zelfs met een telescoop te zien welke vogelsoorten het zijn. Scholeksters zitten wat dichterbij en zijn zo goed te identificeren. Ook de wulpen met hun lange, kromme snavel zijn makkelijk te ontdekken.

Iets dichterbij scharrelen tureluurs hun kostje bijeen:

Steenlopertjes foerageren langs de waterkant en tussen de schelpen:

Deze frisse, zonnige dag wordt afgesloten met een deel van een regenboog:

3 Natuurommetjes vanuit Vreewijk – Rotterdam

Om de corona-pondjes te voorkomen, wandel ik de laatste tijd regelmatig vanuit mijn huis door de parken in de buurt. Wat me opvalt, is dat de mensen iets vriendelijker zijn dan gewoonlijk als ik hen op gepaste afstand passeer. En het is ook wat drukker met wandelaars. Deze 3 tips om een leuk ommetje te maken: 

1. Het Zuiderpark

Het Zuiderpark is in Rotterdam goed bekend. Menig Zuiderling heeft hier weleens vertoefd. Tegenwoordig is het ‘design’-park, maar voor de echte natuurliefhebber zijn er nog wel wilde stukjes te ontdekken.

Het is een park, waar een reiger onverstoorbaar op een hoge tak zit en de plas overziet. Meerkoeten en eenden dobberen rond. Nijlganzen snateren van protest als wandelaars te dichtbij komen. Andere ganzen blijven op het gras doorgrazen; ze zijn mensen gewend.

 

2. Smeetslandsedijk

Het parkje onderaan de Smeetslandsedijk wordt voornamelijk gebruikt door hondenuitlaters. De dijk is een restant van een oude dijk. In 1444 kreeg meester Arend van der Woude een vergunning om een polder aan te leggen: Polder Smeetsland en Meester Arend van der Woudensland. De polder werd begrensd door de Smeetslandsedijk in het noorden.

In het parkje staan enkele oude fruitbomen, als herinnering aan het tuinbouwverleden. En een paar hele dikke wilgen, waarschijnlijk ooit geplant als afscheiding van de percelen. 

3. Valkenierspark

Vanaf de Groene Hilledijk loopt het langwerpige Valkenierspark door tot aan de Vaanweg. Het is een park dat veelal wordt bezocht door wijkbewoners en (groot)ouders met kinderen.

Ook hier is niet bijzonder dat een reiger langs de kant van het water staat te loeren naar een mogelijk visje.