Kleine houtzwammetjes

Wie goed kijkt, ziet van alles op straat. Zelfs deze minieme kleine houtzwammetjes, die tegen een houten richeltje groeien. De kleinste (bovenste foto) was nauwelijks een centimeter groot en de wat grotere (onder) zijn amper te zien door hun bruinige kleur.

Beestjes tijdens herfstwandeling

Tijdens een ommetje door de wijk verwachtte ik omgevallen bomen na de storm van maandag. Weinig stormschade (gelukkig), maar wel andere onverwachte natuurontdekkingen:

Zo zaten vuurwantsen op een kluitje bij elkaar onderaan een boom. Opvallend dat de beestjes verschillende vlekkenpatronen hebben. Het blijkt dat kleur en patroon worden beïnvloed door uitwendige omstandigheden, met name de temperatuur. Vuurwantsen leven dikwijls aan de voet van een Lindeboom. Ze voeden zich met het sap van de boom, met afgevallen zaden en met dode insecten.

 

Verderop op een stronk scharrelde een duizendpoot rond. Het blijkt een tienduizendpoot te zijn met meer dan 50 pootparen (nooit geweten dat er ook tienduizendpoten bestonden)!

Net als duizendpoten zijn het rovers, die hun prooi met hun kaakpoten grijpen en vergiftigen. Het gif is voor de mens niet gevaarlijk.

Ondanks het feit dat het rovers zijn, hebben de vrouwtjes iets vertederends: er is door de mama’s broedzorg, ze slingeren zich om de eitjes en verdedigen hun kindjes.

Wants op Kardinaalsmuts

Van een afstand leken het felrode herfstblaadjes van een struik. Maar dichterbij bleken het bloempjes? Nee, het blijken vruchtjes te zijn van een Kardinaalsmuts. Zo genoemd vanwege de rode vruchtjes die op de muts van een kardinaal lijken.
Deze Kardinaalsmuts is waarschijnlijk een wilde soort en verspreid geworden door vogels. Want lijsters, mezen en roodborstjes lusten de vruchten wel.
De wilde Kardinaalsmuts komt vrij algemeen voor. Er zijn ook veel gekweekte soorten; vanwege de fraaie vruchten en hun sierwaarde.

Nog dichterbij bekijkend,  zag ik een beestje: een wantsensoort. Met wat gezoek denk ik dat het een roofwants is, maar er zijn heel veel soorten wantsen die op elkaar lijken. Daarbij komt nog dat roofwantsen veel overeenkomsten vertonen met hun prooi.
Dus, wie het weet mag het zeggen…

Goed honingzwammenjaar

Het is een goed honingzwammenjaar. Op sommige plekken is het één massa van mooie honinggele hoeden, die later bruinig verkleuren. Opvallend zijn de stelen; ze zijn fraai gebogen met een opvallende vlekkenpatroon. Bovenaan dragen ze een witte ring.

Honingzwammen groeien op hout en daardoor niet zo geliefd door bosbeheerders. Maar op ’t Eiland laat men de natuur zijn gang gaan. Ingrijpen is vooralsnog niet nodig.

De naam refereert aan de honinggele kleur van de hoed. Ook zijn Latijnse soortnaam is een verwijzing naar honing (=mellea). Zijn Latijnse ‘voornaam’ Armilla betekent armband, verwijzend naar de ring om de steel.

Slecht gecamoufleerd nachtvlindertje

Een nachtvlindertje schuilt tussen de voegen van een stenen muur. Een moderne rotsspleet, waar deze vlinders van nature schuilen. Zou hij denken dat hij al een schuilplek voor de winter heeft gevonden? Met zijn crèmekleurige vleugeltjes valt hij wel op tegen de donkere bakstenen. Niet zo’n geschikte plek, dus.

Vlierbessen als stilleven

 

De donkerpaarse bessen van de vlier hangen  in zware trossen aan paarse steeltjes naar beneden.

Van de bessen kan jam of gelei worden gemaakt. Je moet er wel van houden, want het heeft een aparte smaak. Maar blijkt wel gezond te zijn.
Vogels zijn er dol op.

Weidechampignons

‘Wat zien jullie?’ wordt weleens gevraagd als we op onze knieën zitten met de camera voor onze neus.

‘We fotograferen paddenstoelen.’

‘Groeien er dan paddenstoelen?’ is de volgende vraag.

Ja, als je goed kijkt zie je ze vanzelf.

Maar zelfs de grote Weidechampignon zien veel mensen over het hoofd. Ze hebben grote, uitgespreide hoeden met een middellijn van wel twee decimeter groot. 

De grote Weidechampignon groeit langs de weg bij de plas van het Eiland Van Brienenoord, onder de hoge populieren. Hier lopen regelmatig de Hooglanders rond en bemesten de grond met hun uitwerpselen. En daar houdt deze champignon van.

Melkzwammen banen weg door asfalt

Het lijken wel achteloos weggeworpen broodjes op het achterpad. Maar beter bekeken blek het paddenstoelen te zijn. Twee hoopjes van twee tegen elkaar staande paddenstoelen. Raar en wonderlijk groeien ze door het asfalt heen. Later bekijk ik ze goed: ze hebben plaatjes en hebben een trechtervormige hoed.

Via Google-afbeeldingen zijn ze goed te determineren als Donzige melkzwammen.
Een melkzwam omdat ze bij beschadiging een soort melksap uitscheiden. Groeit graag in de buurt van een berk en laat een berk er nu zo’n twee meter naast staan. De zwam leeft met de wortels van de berk, waarbij beide organismen profijt van hebben.

De paddenstoel een week later:

Koraalzwam, verscholen tussen gras

Bij de Koraalzwam denk ik weleens het volgende: of Onze Lieveheer had zijn dag niet, of hij wilde alleen de kaboutertjes laten genieten van de schoonheid van deze zwam. Want de Koraalzwam is prachtig, maar voor de mens amper te zien en voor een paddenstoelenliefhebber lastig te vinden. Daarbij gebeurt het ook dat de Koraalzwam het  ene jaar wel groeit en sommige jaren helemaal niet.

Van dichtbij is te zien hoe prachtig deze zwam is vertakt als koraal. Nauwelijks een decimeter groot. Het groeit onder loofhout en in dit geval tussen het gras en achter brandnetels.

Judasoren bij Supermarkt

Er groeien Judasoren tegen de muur van de supermarkt. Niet echt tegen de muur, maar op een houten plaat die bevestigd is aan de muur. De hout van deze plaat is hoogstwaarschijnlijk van de Vlier. Daar groeit de Judasoor het liefste op.

De Judasoor is een donkerbruine gelatineachtige trilzwam. Door de vele plooien heeft de zwam iets weg van een menselijk oorschelp.

De naam Judasoor is afkomstig van de legende dat Judas zich heeft verhangen aan een Vlier nadat hij spijt kreeg dat hij Jezus verraden had. Alle andere bomen lieten hun takken slap hangen, maar de Vlier niet. Na Judas’ zelfmoord brak de tak af. Ter nagedachtenis aan zijn einde verschijnt op de takken van de Vlier een zwam in de vorm van een oor: de Judasoor.

Herfst op komst

De beginnende herfstkleuren van een Linde contrasteert met de rozige gevel van het flatgebouw Enkpunt. Ooit een controversieel gebouw, voordat het werd gebouwd; want hoort zo’n hoge flat nu wel in een tuindorp als Vreewijk. Maar tegenwoordig wonen er veel 55+plussers met heel veel plezier alhier. Met een fantastisch uitzicht over de wijk op de koop toe!

Kalfje zes dagen oud

Het kalfje loopt al vrolijk en nieuwsgierig met zijn moeder mee.

Klein Schots Hooglandertje geboren

Het lijkt op een hoopje roodbruine dot haren. Het is een kalfje van een Schotse Hooglander, nauwelijks enkele uren oud.  Geheel gecamoufleerd tussen de braamstruiken ligt het daar te slapen. Mama koe staat enkele meters verderop de omgeving in de gaten te houden. Als we niet waren geattendeerd door boswachter Roeland, dan zouden we het kalfje nooit hebben ontdekt.

Het is de nieuwe aanwinst van de Hooglanders op het eiland Van Brienenoord. Vier volwassen koeien lopen er dit jaar rond. Eén van de oudste koeien heet Banarach en wordt door bezoekers de Telefoniste genoemd, vanwege het feit dat haar ene hoorn naar voren wijst. Er is sinds deze zomer een donker gekleurde koe bij gekomen. En nu is er dus een kleintje bij.