Leven bij Oosterschelde

Het oostelijke deel van de Oosterschelde is altijd boeiend. Ook al zijn er geen spectaculaire vogels van dichtbij te ‘schieten’, is een steenloper wel ‘bereid te poseren’.

Diverse ‘stillevens’ vallen hier te ontdekken:

Ook de schelpen langs de waterkant zijn het fotograferen waard:

Het schuim van het water raakte bevroren en toonde zo een mooie vloedlijn:

IJsvogeltje bij Oosterschelde

Met een hoog schrillend geluid vliegt’ie weg over het wateroppervlakte: het ijsvogeltje. Net op tijd heb ik een foto kunnen maken.

Vorige maand zag ik hem al zitten op de kade bij het voormalig haventje aan de Oosterschelde. Toen zat hij zich op te warmen in de ondergaande zon. Nu was’ie er weer. Voordat ik er een foto van kon maken, vloog hij naar een drooggevallen rotsblok. Daar kon ik hem wel ‘schieten’. Wel in de verte, maar toch. Ik ben er blij mee.

De Oosterschelde begint droog te vallen en op de wad-achtige delen krioelt het van de vogels. Te ver weg om zelfs met een telescoop te zien welke vogelsoorten het zijn. Scholeksters zitten wat dichterbij en zijn zo goed te identificeren. Ook de wulpen met hun lange, kromme snavel zijn makkelijk te ontdekken.

Iets dichterbij scharrelen tureluurs hun kostje bijeen:

Steenlopertjes foerageren langs de waterkant en tussen de schelpen:

Deze frisse, zonnige dag wordt afgesloten met een deel van een regenboog:

Mysterieuze berg in het vlakke land van Zeeland

Een ‘bult’ in het vlakke Zeeuwse landschap. Normaal zou je daar snel aan voorbij rijden, in de veronderstelling dat het een berg was met mest of puin. Toch trok het mij aandacht. Wat kan dat zijn?

 

Het is een zomerse dag en we struinen door de Scherpenissepolder in het zuiden van het eiland Tholen. Tussen de polder en de Oosterschelde is een open waterrijke natuurgebied. Het is onderdeel van het Nationaal Park Oosterschelde. 

Volgens de website van Staatsbosbeheer: ‘Deze zilte vlaktes vormen een gedekte tafel voor de vele watervogels die hier daarom ook graag verblijven.’

En ja hoor, vanuit een vogelkijkhut zien we naast de gebruikelijke vogels een tiental kluten, een tafeleend en jonge bergeenden. Zwaluwen vliegen om ons heen.

 

Bij het haventje aan het einde van de Gorishoeksedijk nabij Westkerke genieten we van het uitzicht over de Oosterschelde. In de verte de drukte van de Antwerpse haven. In het water scharrelen krabbetjes over de grond; her en der schieten garnalen tussen de rotsen door.

Dan zie ik een vogel die hippend over de stenen langs de waterkant loopt. Dan nog één en nog één. In totaal zijn het er vijf. Het zijn steenlopers. Ze vertrouwen op hun schutkleur en zijn niet schuw. Als ze stil zitten vallen ze nauwelijks op tussen de stenen.

 

Terug naar de ‘bult’. Onderweg komen we langs percelen waar bloemen het land in diverse kleuren opvrolijken.

 

Bij de ‘bult’ staat een bord; het blijkt een kasteelberg te zijn geweest rond het jaar 1025. Een zogenaamde Motte-kasteel.

Het kasteel bestond waarschijnlijk uit een torenvormig gebouw. Op Tholen waren ongeveer twaalf van zulke bergjes, alleen deze is overgebleven. De onderste laag zal daarvoor hebben gediend als vluchtheuvel tijdens hoogwater. Op deze heuvel zal toen een eenvoudige houten versterking hebben gestaan. Later is het verder opgehoogd, want er zijn resten baksteen gevonden die afkomstig kunnen zijn van een stenen toren. Het is nu een met gras begroeide berg. De stenen zijn verdwenen, dus ik kan hier geen ‘steenloper’ imiteren.